Ik daag je uit om ook dagelijks uit de comfortzone te gaan.

Dat gevoel van je oncomfortabel en ietwat onzeker voelen is genoeg voor mij om die taken die uit mijn comfortzone liggen uit te stellen. Toch heb ik ook behoorlijke zelfdiscipline en zorg ik ervoor dat deze taken wel gebeuren. Dat moet ook, als ik mezelf wil stretchen. Als ik alles uit mijn leven wil halen zal ik mijn comfortzone steeds verder moeten uitbreiden.

“A comfort zone is a beautiful place, but nothing really grows there.”

Eerst even terug.. De afgelopen periode ging ik uit mijn comfortzone door me te profileren als ondernemer. Maar ook de eerste groep gasten ontvangen in INSIDE Middelburg was zo’n momentje. Of de eerste keer dat het niet lukte om mijn digitale smart tv aan te sluiten op een laptop van een klant. Of het starten met plaatsen van stories op instagram. Allemaal stemmetjes in mijn hoofd die mij op zo’n moment meerdere redenen geven om het niet te doen.

En de grootste uit-mijn-comfortzone-stap is op dit moment de beluren die ik gebruik om bedrijven te bellen en ze te informeren over INSIDE Middelburg. Want stel je voor dat je regelmatig vergadert buiten de deur, dit altijd bij hetzelfde hotel doet en je eigenlijk wel eens een andere plek zou willen, maar helemaal niet weet dat je deze keuze ook hebt. En dus is het aan mij om mensen persoonlijk te informeren. Ik geloof in de warme overdracht, maar mijn netwerk is niet zo groot dat ik daarmee een lijst van 100 bedrijven kan vullen. En dus bel ik nu gewoon op naar bedrijven. Omdat ik visueel ben ingesteld zie ik een lange rij werkgevers en ondernemers voor me. Wetende dat er bedrijven of ondernemers bij zitten die geen interesse hebben. Omdat ik met mijn telefoontjes niks probeer te verkopen zijn alle uitkomsten oké en denk ik: “Prima, ik snap het. Geen probleem.” En vervolgens sluit ik af en denk ik: “Op naar de volgende (‘next’).” En hup, in gedachte loopt meneer X naar rechts weg en meneer Y verschijnt vooraan de rij. Opnieuw bel ik een bedrijf en doe ik mijn verhaal. Ik verdiep me vooraf wel altijd even in het bedrijf wat ik bel. Ik leg de verbinding en bel op met een portie nieuwsgierigheid. Oprechte nieuwsgierig naar wie ik aan de lijn heb en naar het bedrijf. En zo ontstaan er soms hele leuke gesprekjes. Sommige kort en enthousiast, sommigen wat langer. Het verbaast me hoe het die fijne gesprekjes me iedere keer energie geven. Iets wat ik ook zeker mee wil nemen als ik zelf gebeld word door anderen. Met een vrolijke stem ‘nee’ zeggen is zo’n voorbeeld.

Al dit soort kleine en grote ‘uit-je-comfortzonemomentjes’ zorgen voor een goed gevoel na afloop. Een gevoel van trotsheid en blijheid dat je de taak (ondanks alle stemmetjes) toch hebt uitgevoerd. De groei in je ontwikkeling ligt in mijn ogen hier. Jezelf stretchen en de drempel overstappen. En dus bedenk ik me iedere ochtend hoe ik die dag uit mijn comfortzone ga. Ik wil mezelf stretchen. En altijd vind ik dat weer even spannend, anders zou het niet een ‘uit-mijn-comfortzone-momentje’ zijn. Wel wil ik toe naar het moment dat ik sneller door dit oncomfortabele gevoel heen stap, dat dit gevoel onderdeel van mij wordt.

“Wanneer deed je voor het laatst iets voor de eerste keer?”

Het oncomfortabele van ‘uit-je-comfortzone-gaan’ wil je trouwens niet verwarren met een twijfelgevoel. Lastig om dit soort gevoelens op papier te omschrijven maar ik ga toch een poging wagen. Bij het maken van keuzes om iets wel of niet te doen voel ik vaak een duidelijke ja of nee. De duidelijke ja kan soms wat worden ondergesneeuwd door de oncomfortabele gevoelens van het uit je comfortzone moeten gaan daarvoor, maar is niet te verwarren met een gevoel van twijfel. Afgelopen week had ik zo’n moment. Ik twijfel al langere tijd over me wel of niet aansluiten bij een groep ondernemers en vorige week was het wikken en wegen een paar dagen vol aanwezig. Vervolgens besef ik me dat ik weet wat dit voor mij betekent: niet handelen, niks beslissen. Laat hetgeen waar je over twijfelt maar los. Er komt vanzelf een moment waarop ik sterk voel wat ik hiermee wil. En zodra ik dat besefte en besliste viel er zo’n rust over me, dat ik gelijk zeker wist dat ik hiermee de juiste keuze maak.

Voor mij is het essentieel om bij een oncomfortabel of twijfel gevoel iets meer in te zoomen. Kort onderzoeken in welke categorie dit gevoel valt en vervolgens over gaan tot actie om uit je comfortzone te gaan of juist niet overgaan tot actie bij een twijfelgevoel.

Dus.. wie is bereid om zichzelf te stretchen (zowel privé als op werkgebied) en doet er met me mee met iedere ochtend één taak bedenken waarmee je uit je comfortzone gaat die dag? En dus ook je committent hierop geven om het ook echt te doen! Ik ben benieuwd hoe je je na een paar weken voelt.